De eerstvolgende woensdag na onze aankomst in Canada trok eindelijk ook Kati bij ons in. Van tevoren was ik heel benieuwd hoe dat zou zijn om een kamer met haar te delen. Wat als we elkaar niet mogen? Wat als ze praat in haar slaap? Wat als ze elke ochtend veel te vroeg opstaat of 's avonds juist heel laat gaat slapen? Gelukkig maak ik me daar nu helemaal niet meer druk over, want het gaat heel goed! (Op een keer per ongeluk onze wasmanden verwisselen na dan). We gunnen mekaar onze privacy wanneer we even het thuisfront willen contacten en 's avonds is het toch wel heel gezellig om nog even lekker te kunnen kletsen met iemand en de dag te bespreken.
Nadat we Kati opgepikt hadden gingen we langs onze nieuwe school om onze vakken te kiezen. Het was heel gek om het gebouw in te lopen en je te realiseren dat je hier de komende tijd je halve dag moet doorbrengen. Ons rooster maken duurde eeuwen. Naja, zo voelde het tenminste. De guidance counsellor had nou juist net de vakken gekozen die ik niet echt zag zitten, dus ik heb het de arme vrouw lekker lastig gemaakt. Uiteindelijk kwamen we uit op dit: (ice) hockey, native art (de stijl van de aboriginals daar), English en business voor het eerste semester, en voor het tweede: maths, drama, PE en native history. Klinkt best leuk, al zeg ik het zelf.
We kregen hierna ook nog een rondleiding door de school en ik kwam voor het eerst in aanraking met de sloten op de kluisjes. Aaargh.
High school begint vanaf grade 9 (je bent dan ongeveer 14). Er zijn een aantal grade 12ers die samen een link-crew vormen, een paar toffe gasten die alle nieuwkomers laat zien hoe high school werkt. De leraar die ons had rondgeleid nodigde ons uit voor een orientation dag (die de volgende dag zou plaatsvinden) omdat wij uiteraard ook geen clue hebben hoe alles nou eigenlijk in z'n werk gaat op zo'n school. Het was een leuke dag. Eerste aanraking met mensen van Russel High viel zeker niet tegen!
De volgende dag weer een orientation. Deze keer georganiseerd door Upper Canada District School Board. (Doe alsjeblieft geen moeite om dit te snappen, raak je alleen maar in de war van). Deze dag hield in: veel Chinezen (en als ik veel zeg, bedoel ik ook veel), gratis eten en wat informatie dat noodzakelijk is wil ik het hier de komende 10 maanden uithouden.
Zaterdag kwam Theresa thuis (zoals Gwenn dat zo mooi zegt). Een 14-jarig meisje uit Spanje met ietwat gebrekkig Engels maar een leuk gevoel voor humor. Gelukkig slaapt ze niet bij ons op de kamer want dat zou ik toch wel iets te veel van het goede vinden.
De volgende dag ging ik voor de tweede keer met de Beaupré's mee naar de kerk. Ik ben in Nederland één keertje naar de katholieke kerk geweest, maar ik moet zeggen, dat vond ik niet veel aan. Misschien komt het door het Engels, de sfeer of het feit dat iedereen goede vrienden is in die kerk maar ik vind het leuk om 's zondags met ze mee te gaan naar de mis en die parochie in Nederland kan hier nog wat van leren.
Hier in Canada hebben ze nog wel eens lange weekenden. Afgelopen weekend was er zo een. Maandag was het 'labour day'. Een dag ter ere van arbeiders, oftewel een gratis dagje vrij voor scholieren. We zijn naar Upper Canada Village geweest. Een dorpje met huizen uit de 18e eeuw. We hebben hier een paardenshow gekeken, gepicknickt en lekker rondgehuppeld. Op een gegeven moment kwam Eva op me af met dat ze ergens een antieke klok had gevonden met Nederlandse origine. Een werker wist te vertellen dat de klok uit Friesland kwam (toch wel schattig als buitenlanders een Nederlandse plaatsnaam proberen uit te spreken).
Ondanks dat we geen zonnebrand, petten of ook maar iets aan vocht bij ons hadden was het een leuke, geslaagde dag.
En toen was daar de gevreesde eerste schooldag. TADAMTADAAMMM (ik probeer hier een spannend geluidje na te bootsen maar het lukt me niet echt geloof ik). Vol zelfvertrouwen, omdat ik eindelijk wist hoe mijn kluis werkte, en mijn lunchbox stapte ik samen met Theresa en Kati de deur uit. Om even de typische high school belevenis compleet te maken worden we elke ochtend en middag vervoerd in een grote, gele schoolbus en tja, op de eerste schooldag is dat natuurlijk het allerspannendst. Iemand had me al verteld dat na 2 keer de spanning er wel af was en ik geef diegene groot gelijk. Nou is het gewoon een rit van een half uur met allemaal schreeuwende kinderen om je heen.
Het moment dat je een klaslokaal binnenloopt en op jezelf aangewezen bent om op mensen af te stappen en ze te leren kennen is toch wel spannend. Gelukkig zit ik elke les met superaardigde mensen opgescheept en is het concentreren op de les soms zelfs aardig lastig met al die kwebbels (wat ik natuurlijk helemáál niet erg vind).
Het is verboden om je rugtas mee te nemen naar de les omdat ze niet willen dat iemand struikelt wanneer ze iedereen proberen te evacueren bij een brand(oefening). Iedereen loopt dus rond met een map met aantekeningen van alle vakken, een waterfles en een pen. School begint om 9 uur met het nationale volkslied, elke les duurt precies 60 minuten en je hebt telkens 10 minuten pauze tussendoor. Rond twaalven heb je een grote lunchpauze van drie kwartier waarin je ook weer acticviteiten kan doen als je daar zin in hebt. Ze hebben bijvoorbeeld een improvisatiegroep met wie ze ook wedstrijden doen. Het was best tof om mee te doen dus misschien ga ik vrijdag weer. Om 15:20 sjees je naar je kluis omdat de bussen een paar minuten later vertrekken.
Ik ben trouwens sinds eergisteren uit mijn Engels klas gehaald omdat iemand anders erin wou en dit niet als een geldig jaar telt als ik terugkom. Nu zit ik in French immersion, Frans in het Frans dus. Het is best lastig omdat alles zo anders uitgesproken wordt maar grammatica is helemaal niet moeilijk gelukkig.
Ik heb me opgegeven voor het meisjesvoetbalteam en basketbal (en waarschijnlijk ga ik na de winter rugby proberen, ben benieuwd)! maar dit betekent helaas wel dat ik om kwart over 7 al op school moet staan. Dacht ik nou net even uit mijn Zeewoldense leefstijl ontsnapt te zijn..
Vanavond heb ik een afspraak met mijn area representative om elkaar wat beter te leren kennen. Je raadt het al, dat wordt koffie halen bij Tim Horton's zoals het echte Canadezen betaamt...
Liefs,
Noah
Het moment dat je een klaslokaal binnenloopt en op jezelf aangewezen bent om op mensen af te stappen en ze te leren kennen is toch wel spannend. Gelukkig zit ik elke les met superaardigde mensen opgescheept en is het concentreren op de les soms zelfs aardig lastig met al die kwebbels (wat ik natuurlijk helemáál niet erg vind).
Het is verboden om je rugtas mee te nemen naar de les omdat ze niet willen dat iemand struikelt wanneer ze iedereen proberen te evacueren bij een brand(oefening). Iedereen loopt dus rond met een map met aantekeningen van alle vakken, een waterfles en een pen. School begint om 9 uur met het nationale volkslied, elke les duurt precies 60 minuten en je hebt telkens 10 minuten pauze tussendoor. Rond twaalven heb je een grote lunchpauze van drie kwartier waarin je ook weer acticviteiten kan doen als je daar zin in hebt. Ze hebben bijvoorbeeld een improvisatiegroep met wie ze ook wedstrijden doen. Het was best tof om mee te doen dus misschien ga ik vrijdag weer. Om 15:20 sjees je naar je kluis omdat de bussen een paar minuten later vertrekken.
Ik ben trouwens sinds eergisteren uit mijn Engels klas gehaald omdat iemand anders erin wou en dit niet als een geldig jaar telt als ik terugkom. Nu zit ik in French immersion, Frans in het Frans dus. Het is best lastig omdat alles zo anders uitgesproken wordt maar grammatica is helemaal niet moeilijk gelukkig.
Ik heb me opgegeven voor het meisjesvoetbalteam en basketbal (en waarschijnlijk ga ik na de winter rugby proberen, ben benieuwd)! maar dit betekent helaas wel dat ik om kwart over 7 al op school moet staan. Dacht ik nou net even uit mijn Zeewoldense leefstijl ontsnapt te zijn..
Vanavond heb ik een afspraak met mijn area representative om elkaar wat beter te leren kennen. Je raadt het al, dat wordt koffie halen bij Tim Horton's zoals het echte Canadezen betaamt...
Liefs,
Noah
Geen opmerkingen:
Een reactie posten