Met mijn koffer, die mama zo lief was om helemaal in te pakken (serieus nog één paar sokken en hij zou ontploffen), en mijn paspoort ging ik opweg naar Schiphol. Papa kon helaas niet mee dus ik moest 's ochtends al afscheid van hem nemen. Toen op Het vliegveld het moment eenmaal daar was dat ik de rest een dikke afscheidsknuffel moest geven begonnen m'n ogen toch wel een beetje te zweten. Oké, oké, ik begon te janken als een baby. Ik voelde me verre van rot maar misschien moest ik gewoon even verwerken dat ik ze de komende tijd niet meer zie.
Ingecheckt, door de duane, op naar de gate.
Samen met 3 andere Nederlandse STS-ers naar London Heathrow gevlogen waar we de hele groep ontmoetten. In totaal waren we met een stuk of 50. Italianen, Zweedsen, Zwistserlanders (geloof me, dat waren er veel), Oostenrijkers, Italianen, Fransen, een Spanjaard en zelfs een Australiër (die moest 17 uur terug in de tijd!), je kunt het zo gek niet bedenken, ze waren er allemaal. In het vliegtuig mijn Oostenrijkse hostsis Kati ontmoet. Daar zal ik de komende tijd mijn kamer mee delen. Ze was gelukkig heel aardig en spontaan dus dat komt helemaal goed.
Aangekomen in Montréal, door de duane, op naar de immigratiedienst. Ik waarschuw je alvast, dat duurt lang. Denk er niet 1,2,3 door heen te zijn. Na iets langer dan 2 uur wachten stapten we met z'n allen op de bus naar de hoofdstad Ottawa. Weer na ongeveer 2 uur, kwamen we aan in het hotel en dook ik ein-de-lijk lekker m'n bedje in.
Volgende ochtend om half 8 al wakker (ik was even vergeten hoe erg ik jetlags haat).
Ontbeten, voorbereidingsspel Canada gespeeld, op naar de mall.
Ik dacht mooi even een kwartier te vroeg terug te gaan naar het hotel om mijn tas gereed te maken maar er stonden al heel wat gastgezinnen. Waaronder de mijne!!!! Ik wist dat de Canadezen heel erg van knuffelen houden maar ik werd toch een beetje overwhelmed door alles. Nu kan ik wel zeggen dat ik letterlijk met open armen werd ontvangen.
Onderweg naar 'huis' heeft Gwenn mij alles uitgelegd over hoe het werkt bij hen thuis. Eigenlijk kwam het erop neer dat het heel erg lijkt op de regels thuis dus ik vond alles helemaal prima. Gwenn is een schat trouwens. Ze heeft zoveel meegemaakt en ze houdt zich zo sterk, diepe respect.
Bij mijn nieuwe thuis aangekomen heb ik de rest van het gezin ontmoet en kreeg ik een rondleidinkje door het huis.
Tas uitgepakt, gezwommen, tijd om 'corn on the cob' te eten. Dat is gewoon dat je alle maïs van de kolf af ratst met je tanden en zo'n typisch ding moet ik natuurlijk wel gegeten hebben hier. 's Avonds maar vroeg naar bed gegaan.
Ik ga het even kort houden want we gaan zo zwemmen maar mijn 2e dag bestond uit: pap met maple syrop, Walmart, Tim Horton's (hier is waar elke Canadees z'n dagelijkse kop koffie haalt. Mijn hostsis Eva beschrijf het als: Tim Horton's is life. It's just life) en lekker gek doen met de jongste meiden (ook zulke schatjes trouwens).
Ik zit hier op de veranda. Iedereen is zich aan het omkleden om in het zwembad te duiken (jup, ze hebben een zwembad in de tuin) en ik denk dat ik kan zeggen dat ik best gelukkig ben hier.
Liefs,
Noah
Ingecheckt, door de duane, op naar de gate.
Samen met 3 andere Nederlandse STS-ers naar London Heathrow gevlogen waar we de hele groep ontmoetten. In totaal waren we met een stuk of 50. Italianen, Zweedsen, Zwistserlanders (geloof me, dat waren er veel), Oostenrijkers, Italianen, Fransen, een Spanjaard en zelfs een Australiër (die moest 17 uur terug in de tijd!), je kunt het zo gek niet bedenken, ze waren er allemaal. In het vliegtuig mijn Oostenrijkse hostsis Kati ontmoet. Daar zal ik de komende tijd mijn kamer mee delen. Ze was gelukkig heel aardig en spontaan dus dat komt helemaal goed.
Aangekomen in Montréal, door de duane, op naar de immigratiedienst. Ik waarschuw je alvast, dat duurt lang. Denk er niet 1,2,3 door heen te zijn. Na iets langer dan 2 uur wachten stapten we met z'n allen op de bus naar de hoofdstad Ottawa. Weer na ongeveer 2 uur, kwamen we aan in het hotel en dook ik ein-de-lijk lekker m'n bedje in.
Volgende ochtend om half 8 al wakker (ik was even vergeten hoe erg ik jetlags haat).
Ontbeten, voorbereidingsspel Canada gespeeld, op naar de mall.
Ik dacht mooi even een kwartier te vroeg terug te gaan naar het hotel om mijn tas gereed te maken maar er stonden al heel wat gastgezinnen. Waaronder de mijne!!!! Ik wist dat de Canadezen heel erg van knuffelen houden maar ik werd toch een beetje overwhelmed door alles. Nu kan ik wel zeggen dat ik letterlijk met open armen werd ontvangen.
Onderweg naar 'huis' heeft Gwenn mij alles uitgelegd over hoe het werkt bij hen thuis. Eigenlijk kwam het erop neer dat het heel erg lijkt op de regels thuis dus ik vond alles helemaal prima. Gwenn is een schat trouwens. Ze heeft zoveel meegemaakt en ze houdt zich zo sterk, diepe respect.
Bij mijn nieuwe thuis aangekomen heb ik de rest van het gezin ontmoet en kreeg ik een rondleidinkje door het huis.
Tas uitgepakt, gezwommen, tijd om 'corn on the cob' te eten. Dat is gewoon dat je alle maïs van de kolf af ratst met je tanden en zo'n typisch ding moet ik natuurlijk wel gegeten hebben hier. 's Avonds maar vroeg naar bed gegaan.
Ik ga het even kort houden want we gaan zo zwemmen maar mijn 2e dag bestond uit: pap met maple syrop, Walmart, Tim Horton's (hier is waar elke Canadees z'n dagelijkse kop koffie haalt. Mijn hostsis Eva beschrijf het als: Tim Horton's is life. It's just life) en lekker gek doen met de jongste meiden (ook zulke schatjes trouwens).
Ik zit hier op de veranda. Iedereen is zich aan het omkleden om in het zwembad te duiken (jup, ze hebben een zwembad in de tuin) en ik denk dat ik kan zeggen dat ik best gelukkig ben hier.
Liefs,
Noah
