Mary 😇

Met mijn sneeuwbroek aan, een sjaal om mijn hoofd en baby Jezus in mijn armen zaten ik en Jozef al wuivend tussen de hooi balen op de parade wagen. Na een rondje Embrun tussen 40 andere wagens was ik het Maria zijn wel zat want nog even en mijn tenen zouden er zijn af gevroren. 

Vorige week was ik met mijn nog half slapende hoofd de afwasmachine aan het uitruimen toen Syndey mij er op wees dat God ons een cadeautje had gegeven vanmorgen. Toen ik vervolgens uit het raam keek kon ik mijn ogen niet geloven... Er lag gewoon al een dikke laag sneeuw! Gwenn zei dat het waarschijnlijk niet bleef liggen omdat dat nooit gebeurd met de eerste sneeuwval, maar na een paar uur viel het niet meer te ontkennen: de sneeuw bleef zowaar liggen, winter had arrived. 

Dus tussen de kerkdiensten door (we hadden een toneelstukje met de jeugd die we in alle diensten moesten laten zien) hebben we een lekker sneeuwballengevecht gehad. Nick had ons zelfs met wafels en maple syrup voorzien waardoor onze eerste winterdag uiteraard al helemaal niet meer stuk kon.

Omdat Canada zo intens groot is en alles net geoogst is heb je soms megagrote velden met helemaal niks. Dat is gek hoor, als alles ondergesneeuwd is. In de bus onderweg naar mijn allerallerlaatste basketbalwedstrijd (snik, snik) herkende ik sommige delen helemaal niet, alles ziet er hetzelfde uit. Arme Pablo, hij had zo gehoopt op sneeuw en hij mist het net. Vanwege die afwisselende temperaturen was alles na een paar dagen was weer groen en kon ik alle velden weer herkennen...

Verder hadden we 'spirit week' op school. Dit houdt in dat je je gewoon elke dag naar een bepaald thema kleedt. We hadden Pyjama Monday, Gangsta Tuesday, House Colour Wednesday (zwart, grijs, rood en wit), High Sock Thursday en Fancy Friday. En sinds deze week spelen we een soort van tikkertje. Elke dag krijgen we te horen wat we moeten doen om niet getikt te worden (denk aan armen over elkaar, hand boven je hoofd houden of zorgen dat je altijd je hand op je knie hebt). Het klaslokaal, de bibliotheek, de wc's en de kleedkamers zijn safe zones, maar in de gangen of buiten kan je dus getikt worden. Ik moest een jongen tikken die ik eigenlijk nauwelijks ken dus ik zat al te piekeren hoe ik dat nou weer moest doen. Ik heb toen een deal gesloten met Ms. Jones, ik zou haar helpen en zij mij. Terwijl zij en een meisje uit mijn klas met hem aan het praten waren (en hij dus compleet vergat om z'n hand omhoog te steken) heb ik hem snel getikt. Het plan werkte dus perfect! Het enige probleem was alleen dat een van zijn vrienden mij moest tikken en dat hele groepje dus nu achter me aan zat. Ik werd bijna getikt een voordat hij weer de kans kreeg had iemand anders hem al uitgetikt. Nu moet ik weer een onmogelijk iemand uitschakelen maar ik ben vastberaden om te winnen! Ik hou jullie op de hoogte...

KATI IS 16!!! Het was echt superlastig om een cadeautje te kopen zonder dat ze het doorhad omdat we eigenlijk toch wel altijd samen zijn. Gelukkig kon iemand anders d'r even afleiden waardoor ik en een andere vriendin stiekem wat leuke dingetjes hebben gehaald. Ze vond het gelukkig een leuke verrassing en d'r verjaardag was zeker goed geslaagd!

Speciaal voor Kati zijn we naar een Christkindlmarkt (kerstmarkt) in Ottawa geweest. Ik ben er ooit naar een in Münster geweest maar dit was wel echt heel anders. Het werd binnen gehouden en ik miste de lichtjes en Duits sprekende mensen. Kelvin heeft voor het eerst een Schnitzel gegeten, dat was wel het hoogtepunt vond ik (Kelvin is trouwens de vriend van Eva, hij komt uit El Salvador maar woont nu sinds een paar jaar in Canada). 

Afgelopen Olympische Winterspelen was ik naar curling aan het kijken en dat vond ik nou echt vet. Geloof het of niet, maar ik heb het geprobeerd hoor! Precies 89 dagen nadat we met z'n allen in het vliegtuig zaten en het grote avontuur allemaal begon, hebben ik alle andere Europeanen allemaal weer gezien. STS had een speciale curling/potluck (iedereen brengt een eigen gerecht) avond georganiseerd. Curling was echt lachen, je krijgt speciale glijzooltjes en zo'n soort bezem. Daarna heerlijk gegeten met iedereen. Goh, dat was echt een topavondje. (We hebben later trouwens weer met een paar afgesproken en lekker gebowld en pizza gegeten).

Met de jeugd hadden we een tacky party (een soort van 'proud-to-be-fout' feestje). Met een belachelijk outfit en een tweedehandscadeautje (mocht absoluut niet gekocht zijn) gingen we op weg. Na lekker gedanst te hebben op alle foute nummers die je je maar kan bedenken, samen met mijn bandje luchtgitaar gespeeld te hebben op Hakuna Matata en onze cadeau'tjes uitgewisseld te hebben kwam ik terug met een bija lege tissue doos en Brennon's Best Beats (zelfgemaakte cd van Brennon waar dus al die foute nummers op staan). Ook deze avond was zeer geslaagd. 

Oh, het volleybalseizoen is nu ook begonnen. Ik was maar naar één try-out geweest omdat ik de rest van de dagen echt niet kon maar ben toch gekozen voor het team. Moet toch wat nu basketbal en voetbal zijn afgelopen... 

Met scouts hadden we van de week een Mexican Night. Gezellig tortilla's gemaakt en gedanst op Spaanse muziek. Een jongen van scouts had ook een potato gun. Je stopt je pistooltje in een aardappel en dan kan je dat wegschieten. Hilarisch. Als iemand mij nog heel graag een sinterklaascadeautje wil sturen... 

IK HEB TROUWENS ECHT SUPER LEUK NIEUWS KAJNVUENXIWOMRWSP!!!!!!

Aan het begin van het jaar had Gwenn ons al verteld over SEVEC. Dit is een uitwisseling voor mensen uit grade 9 met iemand anders uit Canada. Kati en ik wouden echt vet graag meedoen maar ons werd toen verteld dat het niet mocht. Helaas pindakaas. Elke ochtend worden er op school de daily annoncements voorgelezen en van de week hoorde ik dat er nog 2 plekken over waren voor mensen uit grade 10 (dat ben ik) die nog nooit op SEVEC waren geweest (dat ben ik ook). Wie het eerst komt, wie het eerst maalt dus ik heb in één dag al dat pokke papierwerk ingevuld EN IK MAG MEE, JEEEEEEEJ!!!! Nu heb ik een soort mini uitwisseling tijdens mijn uitwisseling. 

Terwijl Gwenn naar een ouderavond hierover was, gingen Kati, Marnie en ik naar een toneelstuk dat op school gehouden werd. Ik heb me nu opgegeven voor de audities voor het volgende stuk en ik hoop dat ik daar doorheen kom. 

Vrijdag hadden we Kati's verjaardagsfeestje en zijn we naar Mockingjay part 1 geweest. Ik zal niet te veel verklappen maar ik heb Marnie's hand helemaal blauw geknepen. 

Omdat ik beloofd had om te vertellen hoe Rememberance Day was:

Terwiijl de rest van Russell HIgh een assembly had,werd er verderop in de straat een parade gehouden. Alle mensen met uniforms (denk aan aircadets, navy, Royal Canadian Mountain Police, etc.) liepen door Russell, als eerbetoon aan alle mensen die hun leven hebben opgeofferd aan de oorlog. Omdat Kati en ik op scouts zitten en dus uniforms hebben mochten we ook meelopen in de parade. Nog naar In Flanders Fields geluisterd (waren die saaie Engelse poetry lessen dus toch nog ergens goed voor) en een speciaal soort vliegtuigen vlogen over (geen idee wat de precieze type was maar ze maakten in ieder geval veel herrie) en verder waren er nog allemaal rozenkransen (ook eentje voor 'Dutch immigrants and descendants', daar heb ik maar mijn poppie opgespeld) en heb ik lekker met nog wat Nederlandse mensen lopen babbelen. 

Zo bam, ik ben mijn verhaal ook weer lekker kwijt. Sorry als mijn blogs zo lang zijn maar ik schrijf ze ook voornamelijk zodat ik ze later kan teruglezen en weer weet wat ik allemaal heb gedaan en meegemaakt. Veel plezier met Sinterklaas, wil iemand alsjeblieft vertellen dat ik hem heel erg mis? Ik verwacht volgend jaar natuurlijk wel twee chocoladeletters (hoor je dat mam?). 

Liefs,

Noah 

P.s. Paar meiden op school lieten ons bepaalde typische snacks proeven. Iemand ooit Egg nog gedronken? Ik vond het niet echt denderend... 

De kransen 

Bowlen met de Europeanen

Titanic met Liv bij de kerk

Het toneelstuk: George Washington Slept Here?!

Curling

Halloween🎃👻

Ik heb een beetje het idee dat hier oktober de feestmaand is in plaats van december. Na Thanksgiving was het Daisy's verjaardag. We hadden ons allemaal supernetjes aangekleed want het was een prinsessenfeestje. We hadden een heerlijke high-tea en Kati en ik zijn er heilig van overtuigd dat we ice cream cake ook in Europa moeten introduceren.  Een paar dagen later was het dan eindelijk Halloween wat ik echt supergaaf vond! Mensen zaten serieus al twee maanden van tevoren te bedenken wat ze aan zouden trekken want het is wel belangrijk om een cool kostuum te hebben natuurlijk. Ze hebben hier ook een alternatief voor Walibi Fright Nights, de Spooky Wagon Ride. Het wordt gehouden op een appelboomgaard en ondanks dat ik een paar keer goed geschrokken ben had ik echt een superleuke avond (al helemaal omdat veel mensen van school er werken en het was grappig om ze te zien). Wij waren iets minder goed voorbereid op het gebied van kostuums en hadden twee dagen ervoor pas iets in mekaar geflanst maar we waren allang blij dat we iets hadden. Het was heel gek om door de gangen te lopen en opeens je leraren, de mensen die je normaal juist moet respecteren, als minions te zien. Verder waren er dingen als Katniss Everdeen, skeletten, nudist on strike, de flintstones, noem het maar op. Toen we thuiskwamen hebben we vroeg gegeten en zijn we toen op weg gegaan om te trick or treaten. Het liedje gaat zo: 

Trick or treat, trick or treat

Give us something good to eat

Not too big, not too small

Just the size of Montreal

Meteen het eerste huis waar we aanbelden bleek de vrouw Nederlandse ouders te hebben. Pablo werd helemaal hysterisch omdat we Nederlands spraken. Hij concludeerde dat mijn taal toch wel echt een superraar was en vond het hilarisch om mij enthousiast te zien in het Nederlands. Bij het volgende huis hoopte hij dat de eigenaren Spaans spraken maar helaas, hij had pech. 

Ik voelde me echt weer een klein kindje joh, toen ik de huizen afging! Deed me erg denken aan Sint Maarten (behalve dan dat Canadezen niet één snoepje geven maar gewoon een hele hand vol). Na een paar huizen doken we de auto weer in omdat we zouden gaan bowlen met familie Tanguay. In net bowlingcentrum hadden ze van die blacklights dus alles wat wit was gaf licht. Had echt een superleuk effect. Bowlen is trouwens echt heel anders in Canada. De ballen hebben geen 3 gaten voor je vingers maar zijn heel klein dus het past gewoon in je hand. De ballen die wel 3 gaten hebben en gewoon normale omvang hebben worden alleen gebruikt voor professioneel bowlen. Ook stonden er maar 6 kegels in plaats van 10. Na bowlen hebben we lekker Timmie's gehaald (blijkbaar hun traditie) en hebben we thuis nog even gechilld met de Tanguay's. Al met al echt een superleuk Halloween gehad, had voor geen betere eerste echte Halloween kunnen wensen. 

Volgende dag was het iets minder feest, Pablo ging namelijk weg. Ik vond het best wel jammer omdat het echt een schatje is maar  hij zei dat als ik ooit nog eens naar Colombia ga ik hem maar moet contacten omdat het best wel gevaarlijk kan zijn en ik een goeie gids nodig heb. Dus als iemand nog een donatie over heeft voor een ticket naar Colombia, ik hoor het graag! 

Ik vind het nog steeds heel gezellig op school. Het voetbal- en basketbalseizoen zijn in principe afgelopen, we hebben alleen over een paar weken nog een basketbalwedstrijd omdat we in de topleague van Russell zitten. Laatst had iedereen opeens een notitieblaadje op z'n kluis met een lief berichtje. Er stonden dingen als you're perfect of you're beautiful, een actie van grades 7 en 8's tegen onzekerheid. Het was best wel een leuke verrassing en het maakte iedereens dag weer helemaal goed. Verder werden er van de week ook oorkondes uitgereikt aan de mensen die vorig jaar uitblonken in bepaalde vakken. Iedereen moest naar de aula komen en van alle topleerlingen werden groepsfoto's gemaakt. Toen we weer terug in ons lokaal kwamen gaf onze lerares toe dat ze het toch wel jammer vond dat zij als leraren geen oorkondes kregen. Speciaal voor haar en een andere lerares hebben ik en een paar vriendinnen dus een oorkonde gemaakt omdat ze uitblonken in sassyness. Ze waren er uiteraard heel blij mee. Paar dagen later moesten we weer allemaal naar de aula omdat er een vrouw kwam vertellen over haar tijd in een residentiële school. Toen ik nog in Nederland was had ik al een artikel gelezen over hoe de Canadeze overheid vroeger kinderen met inheemse afkomst uit hun familie wegrukten en voor een paar jaar in een soort kostscholen stopten om ze te 'heropvoeden'. In het artikel werd het al omschreven als een traumatische ervaring maar als je het dan hoort van iemand die het echt heeft meegemaakt komt het nog harder aan. Wat daar allemaal gebeurd is is zo heftig! Je hebt ten eerste geen naam meer, maar een nummer. Als ze je nodig hadden riepen ze je nummer om en wist je dat ze jou bedoelden. Behalve wat oogcontact in de eetzaal mocht je helemaal geen contact hebben met familie, je inheemse taal spreken was ten strengste verboden en alle informatie die in en uit de residentiële school ging via brieven werd grondig gecheckt. Er vond heel veel misbruik plaats, geestelijk en lichamelijk. Een vriendin van de vrouw die dit vertelde werd elke zaterdag naar het kantoor van de directeur geroepen en kwam pas zondagavond weer terug. Ze liep altijd rond met de nieuwste spullen en nou kun je zelf wel raden wat zij daar voor hoefde te doen...

Beneden in de school was een kelder en sommige kinderen werden daar als straf ingegooid voor een dag (zonder eten of drinken). Als je probeerde weg te lopen, dit was praktisch onmogelijk, kreeg je zweepslagen op je rug. Deze vrouw had zelf ook slagen gekregen voor iets wat ze helemaal niet had gedaan. De non sloeg precies op de adar in de binnekant van haar arm en zei dat als ze toegaf dat ze wat had gedaan, ze zou stoppen. De arme meid werd dus gewoon gedwongen om de schuld op zich te nemen. Ik zal jullie nog meer gruwelijke details besparen maar ik kan er gewoon met mijn hoofd niet bij hoe mensen dit mekaar kunnen aandoen. Verlepte wereld. 

Ik had afgelopen woensdag bring-your-kid-to-work-day. Omdat Adam al met Gwenn meeging en Gwenn zei dat het misschien een beetje saai voor mij zou zijn, ging ik met Lynn, mijn area representative. Zij werkt bij de Social Services in Ottawa en doet meestal alleenstaande ouders van 16 en 17 jaar. Haar werk had een speciaal programma voor alle kinderen die kwamen omdat de zaken die zij behandelen natuurlijk vetrouwelijk zijjn. Het was heel gezellig en ik heb veel geleerd. Zelfs nog de moeder van een jongen uit mijn klas ontmoet, super toevallig. Ze zei dat hij liever niet heeft dat ze superongemakkelijke verhalen gaat vertellen tegen zijn vrienden dus als hij ernaar vroeg moest ik maar doen alsof. En ja hoor, op school vroeg hij meteen of ze nog rare verhalen over hem had verteld. Ik speelde uiteraard mee en toen ging hij uit zichzelf verhalen vertellen en vragen of ze die had verteld want dan zou het heel ongemakkelijk worden tussen ons. Misschien moet ik hem binnekort maar vertellen dat ze eigenlijk helemaal niks heeft gezegd want het arme jong verklapt het nu allemaal zelf. 

Ik zit al op een kwart, geloof je het zelf? 

Ik had van het weekend een slaapfeestje met een paar meiden. We gingen alle HSM-films kijken en onze High School ervaring vergelijken met die uit de film wat hele grappige gesprekken opleverde natuurlijk. Volgende dag gingen we naar downtown Ottawa en het begon zowaar te sneeuwen! En niet zo'n klein beetje als toen met RoVent, maar echt een sneeuwbui! Het bleef helaas niet liggen, maar ik heb goeie hoop voor de aankomende weken...Misschien zit ik bij m'n volgende kwart wel helemaal ingesneeuwd.

Morgen is het Rememberance Day. Mensen liepen vorige week al rond met opgespelde poppies (poppies staan symbool voor de oorlog omdat de klaprozen spontaan opkwamen door al die loopgraven). Volgens Gwenn wordt Nederland altijd herdacht op deze dag omdat Canada heeft geholpen met ons bevrijden natuurlijk. 

Ik laat jullie de volgende keer wel weten hoe het was.

Liefs,

Noah 

P.s. Ik had een weekje maar vijf uur tijdsverschil met jullie omdat onze wintertijd pas een week later werd ingezet. Nu die van ons dan ook eindelijk is ingezet wordt het al heel snel donker als ik thuiskom:(