Bittersweet goodbyes

HEEHALLO,

Vandaag is het precies een jaar geleden dat ik voor het eerst aankwam in Canada en (na een veelte korte nacht) mijn gastgezin ontmoette. Voor mij wel een mooi moment om mijn laatste blog te schrijven. 


De gevreesde/ begeerde dag kwam eindelijk in het zicht. School was afgelopen dus onze dagen waren zo gevuld om van nog zo veel mogelijk mensen afscheid te kunnen nemen. Toen ik op de gevreesde/begeerde dag wakker werd  en me realiseerde dat dit de laatste keer was dat ik in dat bed had geslapen, voelde ik me toch wel een beetje gek. Terwijl ik mijn koffer nog een keer woog, nam ik  afscheid van ons kamertje. Wat een geweldige tijden hebben we daar gehad, ik ga die knalgroene muren missen. 

Eigenlijk dacht ik dat van alles. Oh, ik ga dit missen; oh, ik ga dat missen, enz. enz. Om eerlijk te zijn valt dat best wel mee. Het was super  om daar te zijn hoor -begrijp me niet verkeerd-, maar ach, nu ik toch twee thuizen heb maakt het me niet zoveel meer uit waar ik ben. Plus, ik weet toch wel dat ik op een dag terug zal gaan. Wat ik wel mis zijn de mensen. Thank God for Snapchat/Facebook/Instagram/iMessage en natuurlijk Skype. 

Afscheid nemen was zeeeer vervelend. Zoals ik net al zei, het was echt mijn thuis. Om dat dan wéér achter te laten vond ik best wel moeilijk. 
Toen we eenmaal in het vliegtuig zaten ging het wel weer. Toen begonnen de kriebels in mijn buik te komen want het duurde gewoon nog maar een paar uur voor ik  op Hollandse bodem zou zijn!
Eindelijk, eíndelijk, landde het vliegtuig -na overstap op Londen- en moesten we opzoek naar onze bagage (ik reisde nog met 2 andere meiden). Terwijl ik aan die band stond te wachten zag ik mijn welkomstcomité al zwaaien. WIE HEEFT ER BEDACHT OM DAAR GLAZEN WANDEN NEER TE ZETTEN??!! Verschrikkelijk gemeen. Toen ik alles eenmaal had en iedereen weer lekker in mijn armen kon sluiten voelde ik me echt gezegend. Thuis was het natuurlijk al helemaal dikke party. Wat heel tof was maar ook nogal vermoeiend. Gelukkig kon ik die nacht helemaal bijslapen. 

Mensen vragen me continue hoe het nou voelt om weer thuis te zijn. Ik vind het heeeerlijk om weer lekker broodjes hagelslag te eten wanneer ik maar wil, zomaar even op de fiets te stappen naar het dorp, noem maar op. Toen ik net terug was vond ik het wel lastig om me weer de hele tijd Nederlands te praten.  Als ik nu bijvoorbeeld uit eten ga verwacht ik nog steeds wel eens dat de ober in het Engels gaat beginnen en dan kan ik echt schrikken als dat niet zo is. Ook als iemand iets onverwacht tegen me zegt brabbel ik iets half Engels/ half Nederlands maar gelukkig kom je met een beetje geduld al heel ver.

Misschien vraag je je wel af waarom ik dit allemaal nou gedaan heb.
Éen van de redenen  is omdat ik weet dat niet altijd alles om dit kleine dorpie draait en het me dus ontzettend gaaf leek om ergens anders ook deels op te groeien. Daarbij, is mijn Frans er ook stukken op vooruit gegaan. Plus, het leek me gewoon cool, dat vond ik ook wel een goede reden.Ik heb veel dingen gedaan, geleerd, meegemaakt en megaveel nieuwe mensen ontmoet.  Dus of het het nou waard was? Absoluut! Ik zou het zo weer doen. Denk alleen niet dat papa en mama dat zo leuk zouden vinden!

Leuk dat je mijn blog gevolgd hebt! De laatste 2 moet ik nog even afmaken, dus die komen nog (daar was ik wel al deels aan begonnen maar ik kreeg het toen te druk). Hier nog een sappige quote, ik zou zeggen: doe er wat mee:

“The bad news is time flies. The good news is you're the pilot." -” ― Michael Altshuler

Heel veel liefs,
Noah

SEVEC & meer

Pfoe, afgelopen weken waren zo druk dat als ik niet nog maar 16 was, ik er grijze haren van had gekregen. 

Ten eerste deed ik mee aan een paar flash mobs om onze musical te promoten. Het was een beetje heen en weer rennen want ondertussen moest ik tosti's verkopen (anders heeft kookclub geen geld om ingrediënten te kopen) maar het was echt tof om te doen. Al die verbaasde blikken...

Aan het eind van de week kwamen de mensen van SEVEC aan. Ik was gematcht met twee meiden, Theresa (13) en Abby (14). Na de laatse les op vrijdag moesten we dus de hele school versieren. We hadden allemaal wolvenpoten uitgeknipt -we zijn natuurlijk de Timberwolves-, en de namen van onze "twins" erop geschreven. 's Avonds hadden we één grote potluck met alle families (weten jullie nog wat dat betekent? Zo ja: 10 punten, zo nee: iedereen neemt eten mee en dat deel je dan). Toen we weer thuiskwamen hielden we een kampvuur met heul veul marshmallows. Nou denk je misschien, is dat niet koud? Nou nee. Die week was het echt het perfecte weer. Niet zo koud dat je een sneeuwballengevecht kan houden maar ook niet zo heet dat je elke minuut een nieuwe muggenbult krijgt. Het. Perfecte. Weer. 

De rest van de week ook allemaal coole dingen gedaan. Ik zal niet te veel schrijven want ik wil je niet vervelen maar een paar steekwoorden: Skyzone-Montréal-Cosmodôme (interactief museum over Mars en astronauten)- Basilique de Notre Dame-Bowlen- Biodome (met penguïns!!)- Sugar Shack- Diefenbunker- FunHaven- Canadian Mint. Als dit je allemaal niks zegt, don't worry, ik heb genoeg foto's!

Theresa - ik - Abby 

Feeling oh so Dutch

In Ottawa vond ik dit 

Ondertussen was het dus productieweek van '13'. Een hilarische musical over een Joodse jongen die na de scheiding van z'n ouders, zijn Bar Mitsvah (ik hoop dat ik dit goed spel en anders, je snapt me wel) in Appleton, Indiana moet houden ipv in New York. Hij probeert natuurlijk alle coole kids naar z'n feestje te laten komen maar er gaan dingen verschrikkelijk mis en hij leert veel over het leven. Het was heel leuk om mee te doen, veel nieuwe mensen ontmoet en uiteindelijk zelfs een certificaat van de burgermeester er voor gekregen (eerste keer dat hij het voor zoiets uitgeeft). Ik moest een paar keer eerder weg van alle activiteiten van SEVEC om alle shows te kunnen halen maar het was het helemaal waard. Bij de eindshow was ik dus lekker aan het dansen op het podium toen ik opeens mijn hostsister Eva in het publiek zag zitten. Ik dacht huh? ze heeft hem al gezien, wat doet ze hier? Maar bleek dus dat ze Doreen meegenomen had -die ik dus ongeveer een kwartier later spotte-. Wat een verrassing! 

Repeteren

Repeteren 

Backstage bij een van de 5 shows

Cupcakes 

Met de band

Aan het einde van de week hadden we een cast party om afscheid te nemen van iedereen en toen was het klaar. Dat was maar goed ook want de rest van de week heb ik lekker met Doreen doorgebracht...

...We begonnen de week met Koningsdag. Kati en ik waren ziek *kuch kuch* en konden helaas dus niet naar school. Doreen en ik zorgden ervoor dat iedereen zich naar de juiste kleuren kleedde en deden bij iedereen vlaggetjes op. We mochten zelfs Kelvin's (Eva's vriend) nagels oranje lakken. Daarna gingen we met z'n allen naar de malls en ondanks dat mensen ons af en toe raar aankeken hadden wij echt een toptijd. Koningsdag 2015 dik geslaagd!

Ik, Kati, Faye, Doreen en Eva. 

Ze is nog met me mee naar school geweest; we zijn zoals het echte Nederlanders betaamt lekker wezen fietsen; we hebben d'r verjaardag gevierd; we hebben Nederlands (en Oostenrijks) gekookt voor scouting en op herdenkingsdag zijn we naar de War Museum geweest. Na een dagje Montréal was het voordat we het wisten was het alweer tijd om afscheid te nemen :(.

Dutch Squad in wiskunde. Iedereen op de foto heeft Nederlandse (groot)ouders. Grappig om ze hun achternamen zoals Hiemstra en van Bruinessen op z'n Engels te horen uitspreken. 

Lekker fietsen (helmen verplicht) 

Ze hebben hier maar een paar dingen die eenigzins in de buurt komen van de ingrediënten voor tompoezen. Het ziet er een beetje vies uit maar het was nog best wel lekker (geloof het of niet)...

De appelflapsels 

Lachen, gieren, brullen in Montréal. 

Paar dagen later was het tijd voor Relay For Life. Kati en ik waren al een poosje bezig met geld inzamelen want we zouden 12 uur lang estafette lopen (letterlijk lopen, je hoefde niet te rennen) tegen kanker. Met  een team van max 10 personen moest je minstens 1000$ ophalen en dan moest je vanaf 11 uur 's ochtends tot 11 uur 's avonds rondjes om de trackbaan lopen achter de school. niet iedereen hoeft tegelijkertijd zolang er maar standaard één iemand van je team loopt. 

Wij hadden gelukkig een tent want het was zo stinkend heet. Het weer is van "Het. Perfecte. Weer." naar "blijfsmerenandersverbrandjenoah" gegaan in een paar dagen. Het was echt een mooie dag. Als we niet aan het lopen waren, waren we aan het zumba'en of aan het kijken hoe jongens hun hoofden kaal lieten scheren of hun benen lieten waxen. Er waren ook mensen die de ziekte overleefd hadden en hun verhaal kwamen doen. We moesten allemaal de reden waarom we meededen op een papieren zak schrijven, die vulden ze dan met zand en hebben ze om de hele trackbaan gezet. Wij mochten er dan een kaarsje inzetten en het zag er echt prachtig uit. Uiteindelijk moe maar voldaan  m'n bedje ingekropen. (Meer dan 23,000$ opgehaald).

Ons team

Wandelen 

Ben liet zich aan de muur tapen voor $1.

Auto in elkaar rammen

Benen waxen

Leraren lieten zich in ijskoud water dopen 

Volgdende dag vroeg m'n bed weer uit want we gingen op stap met scouting! Eerst afscheid genomen van Faye. Faye komt uit Engeland en was hier voor een maand. Geweldige meid met geniale humor en ik zie  er naar uit om d'r in de toekomst weer tegen te komen!  

W gingen naar het huis van de gouverneur-generaal. Het staat in een park waar mensen met titels allemaal bomen hebben geplaatst. Ik heb zelfs de bomen van prinses Juliana, prinses Margriet en prinses Beatrix gevonden. We kregen een rondleiding door z'n huis/kantoor en daarna zijn we doorgelopen naar de Rideau Falls. Lunch gehad in Ottawa en de dag afgelsoten met het Tulip Fest(ival). Nederland stuurt Canada jaarlijks duizenden tulpenbollen als bedankje van het bevrijden van ons land nu alweer 70 jaar terug. Er waren nog niet heel veel tulpen uitgekomen dus ik denk dat ik volgende week maar weer terugga. 

Het voelt heel gek om te zeggen dat ik volgende maand terug ga. Als mensen ernaar vragen zeg ik dat ik gemixte gevoelens heb. Ik heb echt heel erg zin om iedereen weer te zien (!!!!) maar ik ga alle lieverds hier ook echt ontzettend missen. Gelukkig hebben we altijd Skype nog, komt helemaal goed!;)

Liefs,

Noah 

Spring fling

Eindelijk is de dag aangebroken, de mensen van SEVEC zijn hier! Na school moest iedereen die met de uitwisseling meedeed blijven om alles voor te bereiden. Dat betekende vooral paws uitknippen (omdat we T-Wolves zijn, haha snap je hem?) en elkaar nerveus maken over hoe onze twins zouden zijjn. Toen de bus vol met scholieren uit de andere kant van Canada eindelijk arriveerde konden we allemaal kennismaken. Ik ben gematcht met Abby en Theresa en we hebben al een heerlijke eerste avond gehad. Kampvuurtjes maken alles geweldig.

Deze week gaan we alle leuke dingen die rond Ottawa te vinden zijn, doen. Het is ook meteen productieweek van mijn toneelstuk dus ik ben lekker druk.

Sinds de laatste keer dat ik schreef heb ik nog wat avontuurtjes beleefd. 

Om te beginnen gingen we met vrienden naar  Skyzone op St. Patrick's Day. Dat is gewoon een grote trampolinespeelparadijs (is dat een woord? Anders vanaf nu wel). Na een poos voel je alle spieren in je benen en begint je hoofd te tollen maar het is het absoluut waard. Mèèèn, we moeten dit in Nederland introduceren. 

Ter ere van St. Patrick's Day

Met alle scoutsverenigingen rond Ottawa hadden we een Laserquest Lockdown. Dit houdt in dat we heel de nacht mochten lasergamen. Het was echt geweldig. Voor elke game moesten we een nieuwe nickname hebben dus ik zou er een voor Travis verzinnen en hij een voor mij. Op een gegeven moment stond er dus Neuspulker en Sukkel op het scorebord. Zag er best wel hilarisch uit. 

Selfie in de beveiligingscamera

Omdat het nu warmer begon te worden en alle bergen sneeuw begon te smelten moesten we alle stallen uitmesten. Best wel leuk op zo'n half boerderijtje wonen hoor!! Lekker de paarden en de kippen verzorgen.

Omdat het dus warmer begon te worden, overstroomde alles. Velden leken opeens meren en kelders stonden onder water. Nu wel lente dus!

Een "weiland"

Voor Gwenn's verjaardag namen we d'r mee uit eten in The Russell House. Volgensmij vond ze het wel een geslaagd verjaardagscadeautje. 

In onze School Board zit een jongen met leukemie. Wij proberen Hersey's Canada hem te laten sponsoren door allemaal geel te dragen. Als het namelijk lukt gaat Hersey's Canada gele chocolaatjes produceren. 

We zijn ook een avondje wezen walklimmen. Er was een vet lastige dus ik heb hem echt tig keer geprobeerd en het lukte telkens bijna maar het was al het einde van de avond dus m'n armen wouden gewoon niet meer. Aaargh, ik kan er echt niet tegen als ik iets wil bereiken en het lukt gewoon niet! Desalniettemin was het een topavondje hoor!

Je moest gaan zitten als je naar beneden wou en dat is nog best wel spannend...

Pasen was echt heel chill. Heerlijk om een extra paar daagjes vrij te hebben. We zijn vooral vaak naar de kerk geweest, hebben een megagroot diner gemaakt en lekker veel paaseitjes gezocht. Gwenn nam ons ook mee naar Red Lobster. Wiehoeee, I love Easter!

Hier had ik dus een paasei gevonden ;p

 Volgende week, als mijn productieweek en SEVEC over is, komt mijn vriendinnetje Doreen gezellig een weekje met me doorbrengen. Het gezin waar ze eerst gaat verblijven (voor d'r buitenlandse stage) is hele goeie vrienden met mijn gastgezin. We gingen daar dus ook even langs. Ze hebben ook een Sugar Bush waar ze dus hun eigen Maple Syrup maken. 

Dit is de siroop op sneeuw. Dat rol je dan op en dan heb je een lolly! 

Maple leaf

Afgelopen weekend ging ik op een kamp met scouting, genaamd Spring Fling. Het was ongeveer 20 minuten lopen van de parkeerplaats naar waar we verbleven en ja dat kan best lastig zijn als je bijna niks kan zien omdat het zo donker is en je door modderpoeltjes en over stukken ijs moet. Heel avontuur om zelfs maar bij de cabin te komen dus, maar het kwam allemaal goed. Fantastisch weekend gehad met heerlijk weer. 

We hebben vooral veel gesport: volleybal, american football, honkbal, etc. 

Het meer was nog half bevroren maar het thema van het kamp was strand. Iedereen had dus of lange sokken en een korte broek, of een lange broek met een korte eroverheen. Het zag er best wel hilarisch uit. 

Lekker brandhout zagen...

EN EN EN, the biggest news of all, we hebben een nieuwe puppy!! Ze heet Duckie en is echt zooooo schattig. I think I'm in love. 

Dit was het wel weer zo'n beetje. M'n volgende blog komt nadat Doreen weer weg is!:)

Liefs,

Noah