Adios, mi amiga

Toen ze hier voor het eerst kwam dacht ik dat d'r Engels woordenschat misschien een beetje gebrekkig was want ze zei niet zoveel. Waarschijnlijk was dat de schuld van het tijdsverschil, haar urenlange vlucht of het wennen aan d'r nieuwe omgeving, want wat een topmeid is het! Ik ga Teresa echt missen.

Ze zou zaterdag 27 september vertrekken en iedereen telde mee af. Het lot zorgde ervoor dat nou net de vrijdag ervoor de leraren hoognodig moesten vergaderen, waardoor wij een heerlijk dagje Ottawa hadden. Om kwart over 8 's ochtends stonden Kati, Teresa en ik al bij het parlementsgebouw. Ze hadden overduidelijk op onze komst gerekend want Europese vlag hing overal. We hebben daar gewacht tot de president van Duitsland en zijn gevolg aan kwam rijden en toen zijn we doorgelopen naar de grootste mall van Ottawa: The Rideau Center. Daar hebben we lekker rondgehuppeld tot eind middag en we waren doodop toen we terugkwamen. Omdat het Teresa's laatste avond zou zijn hielden we ondanks de vermoeidheid een meidenfeestje (Eva deed ook mee). Ik ga niet in details treden maar laten we het houden op dat ik een nieuw kapsel heb dankzij Eva, pannenkoeken met maple syrup, onesies, verstoppertje in het pikkedonker, spookverhalen op de hooizolder en een dramafilm. Ik denk niet dat we Teresa's laatste dag leuker hadden kunnen maken.
En toen bleek dat d'r vlucht niet doorging.
Na heel wat onduidelijkheid kwam eindelijk het bericht dat ze zondag zou worden opgehaald en ik vond het echt raar om afscheid te nemen. Ze zei dat ik altijd nog naar d'r toe kan komen om m'n Spaans wat op te krikken, klinkt aardig verleidelijk...

Eva en Kati zijn helemaal kort gegaan. Kati wou al heel lang d'r haar knippen maar durfde het niet en nu hebben ze het dus samen gedaan (ze noemen dat hier ladyballs). Het staat ze echt superleuk!

Vanochtend werd ik wakker van mijn 'wekker'. Ik slide hem open, bleek dat het niet mijn wekker was maar mijn ringtone, was ik opeens aan het FaceTimen met Ieke, Femke en Romy! Dat is nog eens leuk wakker worden. Toen ik eenmaal van de schrik bekomen was liepen ze met mij op het scherm door de gangen en het was echt gek om de normale gang van zaken te zien op Groevenbeek terwijl ik daar niet ben. Heel wat leuke mensen weer even gesproken en zelfs Simeon nog even gezien (al was dat wel heel kort omdat de verbinding telkens wegviel).
Nu weer even terug naar Russsl High. Het was vandaag namelijk Pyjama Day. Ik wist helemaal niet hoe serieus ze dat nemen, dus ik ben maar in een niet al te gekke outfit maar wel met mijn awesome 'Holland' sloffen op de bus gestapt, en tot mijn opluchting had bijna iedereen z'n pyjama aangetrokken. Mensen liepen in gekke onesies tot aan Batman ochtendjassen en het leek wel alsof niemand ook maar enkel gevoel van schaamte kende. Heerlijk!
Tijdens MSIP (huiswerk uur dat niet iedereen even serieus neemt) kom je pannenkoeken krijgen en daar hebben ik en wat vrienden lekker gebruik van gemaakt. Mijn dag kon niet meer stuk.

Morgen lekker 'uitslapen' want ik heb niks geen training! Wiehoee🎉


Liefs,
No

Dit keer 10

Tja, en dan zit je er opeens al een maand...

Zoals jullie misschien al opgemaakt hadden uit mijn Facebookstatus is het weer opeens veranderd. En het blijft maar veranderen. Het ging van de plakkerige hitte de eerste dagen, naar regen, naar keiharde windstoten (maar wel een lekker temperatuurtje), naar pure kou en dan wordt het deze week maar weer 25 graden. Het viel niet te voorkomen, ik ben snotverkouden.

Sinds gister is het dan officieel herfst en je ziet aan alles. De bomen hebben opeens de mooiste kleuren. Rood, roze, oranje, geel en het gebruikelijke groen maken de meest prachtige combinaties. Je wordt er bijna spontaan een treehugger van! Bovendien zie je overal eekhoorntjes in alle soorten en maten, echt superschattig. (Als je ooit iemand eekhoorn hoort zeggen in het Engels bedoelen ze de eikels die eekhoorns eten: acorns. De vraag is nu: wie heeft het woord van wie gejat?).

Ik kan jullie alles vertellen over mijn dagelijks leven hier (zoals dat ik nu op scouting zit of dat ik vanaf morgen jeugdleider ben bij de kerk) en dat zal ik ook zeker doen, maar ik denk dat het juist ook tof is om over alle opmerkelijke dingen te horen. Hier een lijstje:

-In films zag ik altijd die ijscokarretjes rondrijden en ik vond grappig dat Zeewolde er eindelijk ook een had maar hier hebben ze alweer wat anders: frietbusjes. Ze staan op random parkeerplaatsen en daar kan je dan bijvoorbeeld je poutine (patat, jus en gesmolten kaas)  halen.
-Mensen zeggen wel is dat Canadezen elke zin eindigen met 'eh'. Het is waar. Het kan dingen als right? okay? please, maybe, thank you, how about it? don't you? betekenen.
- Kraft Dinner (KD) is supermakkelijk om te maken. Het bestaat uit macaroni en kaas en als je het apart niet zo lekker vindt gooi je het toch gewoon op je hamburger?!
- The Works is een hamburgerrestaurant dat de gekste dingen verkoopt (ja, ook hamburgers met KD). Denk aan burgers met pindakaas en spek, gekarameliseerde ui en banaan, of kaas uit Gouda.
-The dollar store verkoopt dingen super goedkoop.
- Loonie (één dollar) wordt zo genoemd omdat er een Great northern loon (IJsduiker in het Nederlands, een bepaalde vogel) op de achterkant staat. Een twee dollar munt wordt een toonie genoemd.
- Als je Timmie's hebt gehaald heb je dus gewoon wat van Tim Horton's.
- Francophone is iemand wiens moedertaal Frans is en een  Anglophone is iemand wiens moedertaal Engels is.
- Canadezen kijken absoluut niet op van een paar uur in de auto zitten. Alles is hier zo groot en ligt zo ver uit mekaar dat openbaar vervoer haast onmogelijk is (behalve in de grote steden). Ze doen dus echt alles met de auto (Ohja, de auto's hier zijn mega! Het is pas een grote bak als er 12 mensen in kunnen, no kidding)
- Ik had van de week een busevacuatie. Dit doen ze jaarlijks vanaf hun zesde dus niemand had er zin in. Ik vond het daarentegen wel grappig om te doen. Daarom ben ik per slot van rekening hier!
- Omdat mensen hier, net als in Amerika, hun rijbewijs kunnen halen vanaf hun 16e, komen mensen ook gewoon met hun auto naar school.

Had ik al verteld dat dit waarschijnlijk de koudste winter wordt in 30 jaar? Ze verwachten 2 weken min 40 graden.
JA, IK SCHROK OOK TOEN IK HET HOORDE.

Ik beloof bij deze dat ik mijn uiterste best zal doen om niet te verdwijnen in de hopen sneeuw.
Gelukkig mag ik voorlopig nog even staren naar bomen en genieten van de straaltjes zon die af en toe    hoop geven dat de zomer nog niet helemaal over is.

Liefs,
Noah

Vroem, vroem, op naar school! 🚌

Afgelopen weken bestond uit lachbuien, wennen en genieten. Er is zoveel gebeurd, dat mijn vingers gewoon tintelen om het op te schrijven.

De eerstvolgende woensdag na onze aankomst in Canada trok eindelijk ook Kati bij ons in. Van tevoren was ik heel benieuwd hoe dat zou zijn om een kamer met haar te delen. Wat als we elkaar niet mogen? Wat als ze praat in haar slaap?  Wat als ze elke ochtend veel te vroeg opstaat of 's avonds juist heel laat gaat slapen? Gelukkig maak ik me daar nu helemaal niet meer druk over, want het gaat heel goed! (Op een keer per ongeluk onze wasmanden verwisselen na dan). We gunnen mekaar onze privacy wanneer we even het thuisfront willen contacten en 's avonds is het toch wel heel gezellig om nog even lekker te kunnen kletsen met iemand en de dag te bespreken. 

Nadat we Kati opgepikt hadden gingen we langs onze nieuwe school om onze vakken te kiezen. Het was heel gek om het gebouw in te lopen en je te realiseren dat je hier de komende tijd je halve dag moet doorbrengen. Ons rooster maken duurde eeuwen. Naja, zo voelde het tenminste. De guidance counsellor had nou juist net de vakken gekozen die ik niet echt zag zitten, dus ik heb het de arme vrouw lekker lastig gemaakt. Uiteindelijk kwamen we uit op dit: (ice) hockey, native art (de stijl van de aboriginals daar), English en business voor het eerste semester, en voor het tweede: maths, drama, PE en native history. Klinkt best leuk, al zeg ik het zelf.

We kregen hierna ook nog een rondleiding door de school en ik kwam voor het eerst in aanraking met de sloten op de kluisjes. Aaargh. 

High school begint vanaf grade 9 (je bent dan ongeveer 14). Er zijn een aantal grade 12ers die samen een link-crew vormen, een paar toffe gasten die alle nieuwkomers laat zien hoe high school werkt. De leraar die ons had rondgeleid nodigde ons uit voor een orientation dag (die de volgende dag zou plaatsvinden) omdat wij uiteraard ook geen clue hebben hoe alles nou eigenlijk in z'n werk gaat op zo'n school. Het was een leuke dag. Eerste aanraking met mensen van Russel High viel zeker niet tegen! 

De volgende dag weer een orientation. Deze keer georganiseerd door Upper Canada District School Board. (Doe alsjeblieft geen moeite om dit te snappen, raak je alleen maar in de war van). Deze dag hield in: veel Chinezen (en als ik veel zeg, bedoel ik ook veel), gratis eten en wat informatie dat noodzakelijk is wil ik het hier de komende 10 maanden uithouden. 

Zaterdag kwam Theresa thuis (zoals Gwenn dat zo mooi zegt). Een 14-jarig meisje uit Spanje met ietwat gebrekkig Engels maar een leuk gevoel voor humor. Gelukkig slaapt ze niet bij ons op de kamer want dat zou ik toch wel iets te veel van het goede vinden. 

De volgende dag ging ik voor de tweede keer met de Beaupré's mee naar de kerk. Ik ben in Nederland één keertje naar de katholieke kerk geweest, maar ik moet zeggen, dat vond ik niet veel aan. Misschien komt het door het Engels, de sfeer of het feit dat iedereen goede vrienden is in die kerk maar ik vind het leuk om 's zondags met ze mee te gaan naar de mis en die parochie in Nederland kan hier nog wat van leren. 

Hier in Canada hebben ze nog wel eens lange weekenden. Afgelopen weekend was er zo een. Maandag was het 'labour day'. Een dag ter ere van arbeiders, oftewel een gratis dagje vrij voor scholieren. We zijn naar Upper Canada Village geweest. Een dorpje met huizen uit de 18e eeuw. We hebben hier een paardenshow gekeken, gepicknickt en lekker rondgehuppeld. Op een gegeven moment kwam Eva op me af met dat ze ergens een antieke klok had gevonden met Nederlandse origine. Een werker wist te vertellen dat de klok uit Friesland kwam (toch wel schattig als buitenlanders een Nederlandse plaatsnaam proberen uit te spreken). 

Ondanks dat we geen zonnebrand, petten of ook maar iets aan vocht bij ons hadden was het een leuke, geslaagde dag. 

En toen was daar de gevreesde eerste schooldag. TADAMTADAAMMM (ik probeer hier een spannend geluidje na te bootsen maar het lukt me niet echt geloof ik). Vol zelfvertrouwen, omdat ik eindelijk wist hoe mijn kluis werkte, en mijn lunchbox stapte ik samen met Theresa en Kati de deur uit. Om even de typische high school belevenis compleet te maken worden we elke ochtend en middag vervoerd in een grote, gele schoolbus en tja, op de eerste schooldag is dat natuurlijk het allerspannendst. Iemand had me al verteld dat na 2 keer de spanning er wel af was en ik geef diegene groot gelijk. Nou is het gewoon een rit van een half uur met allemaal schreeuwende kinderen om je heen.
Het moment dat je een klaslokaal binnenloopt en op jezelf aangewezen bent om op mensen af te stappen en ze te leren kennen is toch wel spannend. Gelukkig zit ik elke les met superaardigde mensen opgescheept en is het concentreren op de les soms zelfs aardig lastig met al die kwebbels (wat ik natuurlijk helemáál niet erg vind).

Het is verboden om je rugtas mee te nemen naar de les omdat ze niet willen dat iemand struikelt wanneer ze iedereen proberen te evacueren bij een brand(oefening). Iedereen loopt dus rond met een map met aantekeningen van alle vakken, een waterfles en een pen. School begint om 9 uur met het nationale volkslied, elke les duurt precies 60 minuten en je hebt telkens 10 minuten pauze tussendoor. Rond twaalven heb je een grote lunchpauze van drie kwartier waarin je ook weer acticviteiten kan doen als je daar zin in hebt. Ze hebben bijvoorbeeld een improvisatiegroep met wie ze ook wedstrijden doen. Het was best tof om mee te doen dus misschien ga ik vrijdag weer. Om 15:20 sjees je naar je kluis omdat de bussen een paar minuten later vertrekken.

Ik ben trouwens sinds eergisteren uit mijn Engels klas gehaald omdat iemand anders erin wou en dit niet als een geldig jaar telt als ik terugkom. Nu zit ik in French immersion, Frans in het Frans dus. Het is best lastig omdat alles zo anders uitgesproken wordt maar grammatica is helemaal niet moeilijk gelukkig.

Ik heb me opgegeven voor het meisjesvoetbalteam en basketbal (en waarschijnlijk ga ik na de winter rugby proberen, ben benieuwd)! maar dit betekent helaas wel dat ik om kwart over 7 al op school moet staan. Dacht ik nou net even uit mijn Zeewoldense leefstijl ontsnapt te zijn..

Vanavond heb ik een afspraak met mijn area representative om elkaar wat beter te leren kennen. Je raadt het al, dat wordt koffie halen bij Tim Horton's zoals het echte Canadezen betaamt...

Liefs,
Noah